zorunlu tanım: öncelerde uludağ sözlük yazarları tarafından büyütülüp beslenen, şimdilerde kapılarını ekşi sözlük ve itü sözlük yazarlarına da açmış olan sanal öykü dergisi, edebiyat platformu. yani söylendiği gibi; uludağ, ekşi ve itü sözlük yazarları tarafından çıkarılan tematik öykü dergisi değildir.*
öncelikle ekşi ve itüden gelecek olan yazarlara hoşgeldiniz diyorum. bizler uludağ sözlük yazarları olarak şimdiye kadar dokuzu temalı biri temasız olmak üzere toplam 10 sayıda öykü yazdık. bazılarımızınki yayınlanmaya değer bulundu; yayınlandı. öyküsü yayınlananlar gurur duydu, onurlandı; yayınlanmayanlar ise küsmedi, daha iyisi için çalıştı çabaladı. söykü başlarda bir kıvılcımdı, büyüdü ateş oldu. sadece öykülerden ibaret olmayan, gerek kitap tanıtım ve inceleme, gerek sinema filmleri tanıtım ve inceleme, güncel edebiyat haberleri gibi toplumun nabzını tutan bir çok içeriği bünyesinde barındıran geniş bir platform oldu.
şimdi söykü dergisi sayı 11 yüzük ile kapılarımız en çok okunan diğer iki sözlük yazarlarına da açıldı. gördüğüm kadarıyla bu yeni oluşum en çok uludağ sözlükte ses getirmiş. zira söz konusu diğer iki sözlükte, söykü adına yazılmış tüm entryleri okudum, bir iki istisnai entry haricinde bizim sözlüğümüzde aktif yazarlık hesabı bulunan yazarlardan başka yazan olmamış. diğer sözlüklerden yazarların katılabilmesi durumu, katılma hakkı elde edenleri değil de bir nevi ev sahibi olanları heyecanlandırmış. bu birleşme kararı kim tarafından ve hangi sebeple alındı şahsen merak etmekteyim. diğer sözlüklerden böyle bir talep mi geldi yoksa biz mi kapılarını çaldık kendi evimize davet etmek için?
şüphesiz bu yeni birleşmeyle vizyonumuz daha da genişleyecek, edebiyat adına tadından yenmez öyküler ortaya çıkacak. bundan şüphe etmek manasız olur. reklam açısından da daha geniş kitlelere ulaşılacağını tahmin etmek için kahin olmaya gerek yok. belki de söykü, yeni şekliyle edebiyat dünyasında ses getiren bir dergi olacak ya da belki benim gibi parya* olmaktan çekinen insanlar için çok sıcak bakılmayacak bir gelişme olarak kalacak. bunun cevabını ilerleyen zamanlarda yaşayarak ve okuyarak göreceğiz.
inanıyorum ki söyküye bu güne kadar emek veren herkesin amacı üzüm yemekti, bağcıyı dövmek değil. umarım aramıza yeni katılan arkadaşlar da aynı düşünceyi paylaşırlar.
hayırlı uğurlu olsun.
yine de; bahçesinde dut, incir , kiraz ağaçları olan iki katlı müstakil evimiz yıkılmış da yerine, daha fazla ailenin oturacağı, modern bir residans dikilmiş gibi hissetmekten alıkoyamıyorum kendimi. yaprakların gölgesi yok artık. bahçede sıcak sohbet eşliğinde içilen tavşan kanı çaylar çoktan toprağa karışmış... ne diyelim komşuluk ölmesin.
