bir insan sevmesi en muhtemel yerdir. seversin görmeden bilmeden tehlikeyi, o ilk patlamaya kadar... o zaman anlarsın nerde olduğunu elinde aşk sandığın şeyin parçaları vardır ve sen hala toparlamaya çalışırken parçalarını bir ses gelir uzaktan, yamacında sandığın insandır o, çıkmış kurtarmıştır kendisini o mayın tarlasından ve sana dediği tek şey cılız bir "bitti"dir! o mayın tarlasından çıkmak ya da kalmak artık sana bağlıdır, elinde paramparça olmuş bir yığın ki muhtemelen senin parçaların; içinde bir aitlik ararsın bir biryerlere, en çok da kaçana, sıyrılana ve kurtulmuş olana aitlik. çıkarsan ordan, artık o aitliğe dair hiçbirşey kalmayacaktır,bilirsin ama yine de çıkarsın o mayın tarlasından, kendin için etrafındaki her değer için ve en çok da yaşamak için, fazlasıyla ağır bastığından o da...
