--spoiler--
SiZE SEVGiDEN SÖZ ETMEK iSTiYORUM
Sana sevgiden söz etsem şimdi sevgilim, utanırsın bilirim. Al bir gölge düşer yanaklarına.
Halbuki utanan benim. En çok kendi sevgimden utanıyorum, bu yüzden de bir çocuğun oyuncağını saklaması gibi saklıyorum sevgimi herkesten. Hani dersin ya, Neden söylemiyorsun sevdiğini? diye. Düşmanlığımdan değil ki bu benimkisi, korkaklık, biliyorsun.
insan çok zor elde ettiğini kaybetmekten korkar, benim de korkum bu. Gitme diye saklıyorum sevgimi kendime. Sakladıkça da utanıyorum bizden.
Sana sevgimden bahsediyorum şimdi,
Ay gökyüzünden gölgesini yollarken yüzüme, karanlık, bir ustura gibi ikiye bölüyor hayatımı. Tam da bu sırada sen düşüyorsun içime. Bir dilenci gibi kapılarında gezerken, bir gülücük için yalvarırken sana, öylece orada bir sundurmanın altında sevgim, gecelerimi aydınlık gibi saran sevgim
Sana sevgiden söz etmek istiyorum bu gece,
iki kişinin aynı anda yürümesinin hazzından, panjurların bile açılmadığı bir eve güneşi getiren, tüm pencereleri sonuna kadar açtıran sevgiden Rüzgârın bile peşine takılıp, bizi, onu yakalayacağımıza inandıran sevgimden Konuşabilmek için sevgimizden, tüm eski hatıralarımızı gömmeli önce, yakmalı senden önce geçen anları; ama önce söz ver bana, gitmemek üzere Söz ise başlıyorum kimsenin inanmadığı o sevginin içimdeki yeşerttiği sözcüklerle:
Seni seviyorum
--spoiler--
