insan doğası gereği beğenilmekten hoşlanır.
size biri iltifat ettiğinde mutlu olursunuz.
şimdii gelin cağnım arkadaşlarım düz mantık yürütelim.
ben mutlu oluyorsam beğenilince,
sevdiğim insan beğenilince o da mutlu olur.
o mutlu olunca bende mutlu olurum.
olmaz mı bal gibi de oluur.
"ben seviyorum, aşığım kimse bakamaz benim sevgilime, beğenemez kıskanırım uleeyn" naralarını da bırakın artık.
edit: şu da var; kızlar kıskanılmakla sevgiyi doğru orantılı sanıyorlar.**
