Son zamanlarda izlediğim The Help ile birlikte senaryosu ve kurgusunda ki başarıyla dikkatimi çeken en güzel filmlerden biri. Filmin bu kadar başarılı olmasının sebebi böyle bir konuyu bu kadar başarılı bir şekilde anlatma hikayesidir. Bu kadar itici bir konuyu en sert dille anlatan bir yapım.. Hem sahneleriyle hem de diyaloglarıyla. Sahneleri o kadar dikkat çekicidir ki 2-3 tane gözümün önünden gitmeyen sahne hatırlıyorum. Edward Norton'un şaheser oyunculuğu göz kamaştırıcıydı. Filmi daha iyi yapan adamdı. Öyle iyi ve sevilen bir aktör ki o kadar acımasızca şeyler yapmasına rağmen birşey diyemeyip izlemeye, hayran olmaya devam ediyorsunuz.
Filmin renksiz kısmı sadece eskileri göstermez. O psikolojinin ve o ırkçı tavrın ne kadar yanlış ne kadar insanlık dışı olduğunu belirtir. Ayrıca renkli sahneler de en azından Derek karakteri açısından çokça temiz ve düzgün bir bakış açısıyla yaşadığını göstermek içindir. Irkçılığı insanlara göstermek için aynı oranda da sertlik uygulamak gerekir. Bu film bunu çok iyi başarmış ve ırkçılık temalı filmlerin bana göre zirve yapmış halidir. Bir olay ne kadar kaba ya da fark ettirici bir dille anlatılırsa o kadar dikkat çeker, insanlar için önemli bir konuma gelir. Her insanı veya en azından zıt renginde olan birini geçmiş olaylar yüzünden aynı tartıya koymanın amaçsızlığı nedir? Kişinin yaptıkları, yapacakları kendi bakış açısından kaynaklanır. Soyundan veya ırkından değil tabii o dönemlerde öyleydi. insan yanlışlar yapıyorsa sert bir darbede kendine gelebilir. Filmde de hapishanede ki 'sert' darbeden sonra bir insanın yanlışından nasıl döndüğünü görüyoruz. Tabii yardım eline ihtiyacı olarak.. Yaptıklarınız sizi daha iyi bir hayata sürüklemediyse, yaptıklarınızın da hiçbir anlamı yok demektir.
