dünden beri elim klavyeye gidiyor geliyor, yazacak bir şey bulamıyorum. düşüncelerim ya elleri mi kitliyor ya boğazı mı. eski ev arkadaşım ve şimdi iş arkadaşım olan kürt asıllı cengizle konuşuyorum hüngür hüngür ağlıyor. "daha dün olan olay kürtlere ne kazandıracak" diyor ve ekliyor "benim kürt olduğumu bilen arkadaşlarım bir günlük protesto ilan etmişler gibi suratıma bakmıyor. iki gündür ağlıyorum ve düşünüyorum bu şerefsizler benim insanlarımı nasıl kullanmayı başardılar benim halkım nasıl bu kadar aptal olduda bu insanların peşinden sürüklendi, hepsini geçtim kürt olmaktan utanıyorum beni ve benim gibileri bu duruma düşürenler utansın, memleketimde teröristlerin cenaze törenlerine gidenler utansın" ce ağlıyor ağlıyor ağlıyor otuz küsür yaşındaki adam hüngür hüngür ağlıyor. ve kelimeleri tuz buz olmuş ben, ben ne yapayım bilemiyorum. eğer sövmek acılarımı dindirecekse ben ne yapayım söveyim mi bunu yapan orospu çocuklarına, ama yok ! bu insan dışı yaratıklara orospu çocukluğu bir iltifatdır.
şunu çok merak ediyorum. bu olaydan sonra dün akşam ve bu sabah apo denen cibiliyetsize yemek veren veya bakımını yapan gardiyan/asker artık ne haltsa, ne hissetti, kemerine bağlı olan jopu sokmadı mı aponun götüne ? sokmadıysa yazıklar olsun.
