söylemek istediğim çok şey var, kendime bile söylemekten sakındığım;
1- annem ile babam arasında bir tercih yapamıyorum, ama babamda galiba geleceğimi görüyorum, annem bunu söyleyince ona çok kızıyorum, umarım çocuklarıma babam gibi babalık yapabilirim, ama eşime, karıma babam gibi kocalık yapmam.
2- ailem işe yaramadığımı düşünüyor, ben ailemin işe yaramadığını düşünüyorum, bunca sene boşa yaşadıklarını umarım hep böyle düşünmem, ergenlik gibi bir şeydir, geçer umarım. onlara tahammül edebiliyorum, bugüne kadar hiç onları utandıracak bir şey yapmadım, tek dileğim tamamen ekonomik özgürlüğümü kazanana kadar sicilimin bu kadar temiz olması, en ufak kabahatimde artık gözümün önüne annemin, babamın, kardeşimin gelmemesi. Bir de para kazanmak, baya para işte, bir yere oturduğunda kaç bira içtiğinin hesabını yapmama parası, hatta masadakilere de bunun hesabını yaptırmama parası, bence insanların en doğal halleri sarhoş halleri, onların yüzlerindeki harbiliği görmeye bayılıyorum, eğer para sıkıntıları varsa bunu içkiler benden bu gece mezeler dahil diyerek bertaraf etmek istiyorum.
3-mesleğim mesela mesleğim neyse ben de bilmiyorum, eğitimini aldığım olay işte, keşke kendimi ilerletebilsem her dersi mal gibi dinlesem her boku öğrenerek mezun olsam, ama içimden gelmiyor, istediğim bir şey değil, ama para kazanmak istiyorum, çok da tembelim, keşke hiç çalışmadan para kazansam, bence ben çok iyi bir insanım, hiç çalışmadan para kazansam doya doya har vurup harman savururum, mis gibi. bu beni utandırıyor belki ama en büyük hayalim hem maddi hem manevi düşünmeden sevgilerimi ve paralarımı harcamak galiba.
4- çok arkadaşçı bir insanım ben galiba, babam da öyleymiş e annem de benzetiyor, dışarıdan babama bakınca salak diyor insan, sonradan fark ettim bunu, döndüm kendime baktım, salak dedim, ama yine de kendimi insanlara yardım etmekten alıkoyamadım. ha yardımım da sigara vermektir, en fazla bir karı kız ortamıdır, ama olsun, yediğim kazıklar buradan köye yol oldu. bir süre sonra nefret ettiğim insanların yüzüne gülümsemeyi öğrendim, galiba bu güne kadar öğrendiğim en iyi şey bu oldu.
5- kıskanıldığımı fark edip sevindim, hiç böbürlenmezdim, öyle geyiğine artislik yaparken yakın arkadaşlarımdan birinin sevgilisi bana aşık olmuş, bilseydim orospu çocuğuyum böbürlenmezdim, o ortamda 1 kişinin bile makara olduğunu bilmediği bir muhabbeti yapmak istemezdim, keşke yapmasaydım, tüm pişmanlıklarımdan en büyük pişmanlığım bu oldu. kendimi çok sık orospu çocuğu gibi hissederim, ama en ağırı bu oldu.
6- kendime bir çıkış yolu bulmalıyım, tamam çok kötü değilim, beni seven insanlar var, ama aslında yanımda olmasını istediklerim hakkında şüphelerim var, ben hayatımın geri kalanıyla ilgili ne yapacağımı bilmiyorum, bildiğin amaçsızım, azıcık eğleneyim, ama ben bu değilim...
