hani derler ya "istanbulda yaşamak istiyorum" diye. ben bunu hiç bir zaman demedim. kader bu ya yolum düştü, şimdilik bir ay -gelecek bilmem ne kadar zaman olur- için yalnızım istanbulda .aile yok,arkadaş yok. uzak bir akrabanın yanı konumum. dün sarhoş oldum körkütük, başladım ağlamaya ben gitmicem staja diye. ama ayığım şimdi hiç olmadığım kadar hemde. gerçek yüzüme vuruyor hiç sevmediğin bu şehirde olacaksın yarın işte diye.
1 ay sonra tekrar yazıcam bu başlığa evime döndüğüm zaman.
düşünceler değişir miymiş, istanbul bu kadar güzel miymiş herkes için anlamak için. orda yaşamış tarafsız bir birey olarak.
