yürürken güneşin beni takip ettiğini sanardım. ben nereye güneş oraya derdim. öyle muhteşem duyguydu ki bu. yalnızca bana has bir şeymiş, çok özel bir insanmışım gibi.
bir gün arkadaşıma sana bir sır vereyim mi ? diye sormuştum.
- güneş, ben nereye gidersem geliyor demiştim.
inanmamıştı.
-istersen sen de yürü ben durayım bakalım seni takip ediyor mu diye havalara girdim.
eee tabi haliyle güneş ana onu da takip etmişti kendimi hiç bu kadar salak sanmamıştım arkadaş. demek ki neymiş güneş bizi takip falan etmiyormuş öyle havalara girmeye de gerek yokmuş.
