geçenlerde, 2 hafta kadar önce, sevdiğimiz bir esnaf abimizi ziyaret için antalya'ya gittik. antalya'ya ilk kez gidiyordum. yanımdaki mübarek kardeşim feyzullah, antalya'daki kokudan bahsetmişti gitmeden önce. ama ben herhalde feyzullah kardeşimiz feyizli birisi olduğu için bu kokuyu alabildiğini sanmıştım. antalya'ya girdiğimiz an bu günah kokusunu ben de aldım. resmen gözlerim oldu. mübarek ülkemizde, mübarek başbakanımızın şehrinde bir il antalya ve şehrin göbeğinden yükselen kesif bir günah kokusu. tüylerim ürperdi, gözlerimden yaşlar akmaya başladı. feyzullah kardeşime sarılıp ağladım. eve gidene kadar birlikte hüngür hüngür ağladık...
