hep buluşulacak kişi tarafından ekilen bahtsız arkadaştan bahsedilmiş. ben diyorum ki, onun kadar, eken tarafın da hüzünlü bir yanı var. bir kere her şeyden önce "bunu karşı tarafa nasıl söylicem lan?" stresi altında ezilen naif bünyesi... off. yarab, nasıl üzücü. "ortalıktan toz olayım ben iyisi mi, bugün hiç gözükmeyeyim kendisine. bi meşazınan halledeyim işi. soora alırım göynünü." durumları filan. yerim seni. sen çok tatlı bir şerefsizsin. öbtüm çok.
