Toplumsal ve çevresel etkileri coğrafi sınırlar ve kuşaklar arasında yayılan nükleer santrallerin dışsal maliyetleri hesaplanırken,
-hangi dozun altındaki radyasyon zararsız kabul edilmiştir?
-kaza riski nasıl hesaplanmıştır?
-yakıt maliyeti söz konusu olduğunda uranyumun gelecekteki maliyeti nasıl tahmin edilmektedir?
-tasfiye ve atık depolama masrafları hesaplanırken hangi nesiller üzerindeki olası
maliyetler dikkate alınmaktadır?
-Nükleer atıkların depolanacağı alanların nükleer çöplüğe dönüşerek doğayı ve insanı tehdit etmesi önem taşımamakta mıdır?
-Çernobil nükleer santrali kazasından 20 yıl sonra Karadeniz bölgesinde artış gösteren kanser vakaları nasıl açıklanacaktır?
-Geçmişte istanbul gibi mega bir kentin merkezinde gerek radyoaktif, gerekse tıbbi atıklar nedeniyle halk ve çevre sağlığını hiçe sayan anlayışın hüküm sürdüğü ciddiyetsizlik ve kural tanımazlık ortamında toplum, kurulacak nükleer santralin atıklarından nasıl korunacaktır?
Bu soruların cevabı verilmeden toplumsal muhalefeti hiçe sayarak bu yasaya onay vermek, "kamu yararı" anlayışına ters düşmek ancak uluslararası nükleer lobiye yeni bir pazar kapısı yaratma konusunda bir misyon yüklenmektir. Buna ek olarak nükleer yandaşlarına içinde bulunulan bu süreçte nasıl bir "kamu yararı" gördüklerini açıklama misyonu da düşmektedir.
Sonuç olarak, insanı ve doğayı merkezine alan bir anlayışla, atıl olarak bekleyen yerli enerji kaynaklarımıza dönüşü sağlayacak ulusal bir enerji politikamızı oluşturmak gerekirken; jeotermal, rüzgâr ve güneş enerjisi, hidroelektrik ve kömür de büyük bir potansiyele sahip olan ülkemizde nükleer enerji bugün için teknik bir zorunluluk ya da teknik bir ihtiyaç değildir. Bu olsa olsa küresel sermayenin zorlaması sonucunda ortaya çıkmış siyasi bir karardır. Bu bağlamda Ülkemizde kurulması için hukuki alt yapısı meşrulaştırılmış olan "Nükleer Güç Santrallerinin Kurulması ve işletilmesi Hakkındaki Yasa"yı bilim ve mühendislik temelinde ulusal çıkarlarımıza uygun bulmuyoruz.
