En üst kata tırabzanlara gidip, zıpır çocuklar gibi koruma demirlerine yaslanarak -insanların kafasına gelmesini dileyerek- aşağıya tükürmek istiyorum. çıkacak o lap sesini düşünmek şimdiden haz veriyor..
ne ara öfkeyle doldum?
Parçalar, parçalar ve yine parçalar. Geçmişten, şimdiden, ordan burdan.
hepsini bi yerde kıstırmışım.
Döngüleer...
Korkular yiyip bitiriyor müşfik bizleri..
beklenildiği gibi yaşamak yoruyor beni, seni..
Kim daha aptal?
Orospu çocukları değerli olduklarını söylüyorlar. Hah.
Özgürlüğe savurun beni;
kurtuluş!
