çocuğuyla gurur duymakla, çocuğunun en üstün çocuk olduğunu iddia etmek arasında zibilyon tane fark olduğunu anlayamayan şovenist zırvasıdır.
hatasıyla sevabıyla çocuğuyla gurur duyabilmektir burada önemli olan. genetik faktörler çocuğun toplum tarafından hayranlık duyulan bir birey olabilmesinde devede kulak bir etkendir. asıl önemli olan onu yetiştiriliş tarzıdır, örneğin sevgisiz bir çocukluk geçirmiş dolayısıyla şizoid kişilik bozukluğundan muzdarip bir çocuk ne kadar zeki ve güzel olursa olsun, hayat denen mevhumda başarılı olma şansı normal bir çocuğa göre oldukça düşüktür.
burada gurur duyulan çocuğun genetik yatkınlıkları ve özelliklerinden ziyade, çocuğun yetiştirilişinde aslan payına sahip olan ailenin, yapmış olduğu doğrular üzerinden önemli bir pay sahibi oluşunun farkındalığı üzerinedir haklı olarak.
en azından hastalıklı olmayan, ''çocukla gurur duyma'' durumunun ana çizgileri budur.
ha ebeveyn; ben ırkçı bir aptalım; çocuğum sığırın teki olsa da; kara kaşı, kara gözü, damarında dolaşan kanı gibi tamamen tesadüfi değişkenler üzerinden narsisist bir güdüyle ona üstünlük bahşder, onunla bu bağlamda gurur duyarım diyorsan, o senin hastalıklı ve zavallı bakış açının ürünüdür.
