belki de ön yargıyla yaklaşıldığından zor beğenilen ama uzun defalar dinlendikten ve en önemlisi ön yargılardan kurtulup objektif olarak değerlendirildiğinde tadına varılabilen red hot chili peppers albümü. john'un yokluğu back vokal ve gitar tonları konusunda elbette hissediliyor ama onunla yatıp kalkan, yediği ayrı gitmeyen bir gitarist olan josh klinghoffer bu boşluğu tamamlayabilecek en doğru isimmiş. zaten john gözü gibi sevdiği grubundaki yerini bir başkasına bırakmadan önce bizlerin üzüldüğünden kat ve kat fazlası üzülüp enini sonunu düşünüp hareket etmiş ve grup ruhunu yakalayabileceğine inandığı dostunu halefi kılmış.
şu şarkısı en güzel, şu şarkı ön plana çıkıyor demektense güzel albüm demek daha doğru kanımca.
belki belki ısınamadığımı söyleyebileceğim bir şarkı var onun için (bkz: Ethiopia)
kim bilir onu da zamanla severiz belki.
