hayat onlara öyle aşılanmış öylesine popülizm enjekte edilmiş ki bir süre sonra en doğal olarak birbirine alışıp birbirinin her yaptığını önceden tahmin eder pozisyona geldiğinde yani onların değimiyle hayat monoton ilişki rutin olduğunda sıkılıyorlar sadece oturmak yetmez oluyor. illi bişi yapılacak ama asla aynı şeyler olmayacak.
benimkine söylüyorum buradan alınmayın ne yapacaktık yarram etim bu butum bu ben napıcam her gün her gün. ben evden işe geleyim bi yüzünü göreyim bi sarılayım çocukla oynayım sonra birlikte vakit geçirir yatar uyuruz diye sevdim seni ki belamı buldum senin de allah belanı versin.
hem erkek ağır otoriter olmalı hem kadınını şaşırtabilmeli diyorsunuz hem de bir şey saklanmıyor her türlü dırdıra yatkınlık var. giz gizem bırakmıyorsunuz ki adamda ıncığı cıncığı öğrenmek isteğiniz yüzünden.
şimdi üstüne de alınmazlar, çünkü ne hikmetse onlarca ilişki yaşadım bir tanesinin ""beni başka kızlarla karıştırma ben başka kızlara benzemem"" demediğini duymadım.
ister inanın ister inanmayın ilişki dinamiği muhakkak ki değişiyor ama bütüüüüünn hepiniz aynı kumaşın parçasısınız. yazı işte budur oldu valla her şey bu kadar net.
