birdenbire boşalan yağmur gibi
yere düşüp sel olur da yıkar yine dineriz
denizleri bulan nehirler gibi
derinleri severiz de gökyüzünü özleriz
birileri tutsa elimizden
iki katlı evimizden
bebeler yürüse önümüzden
kedimiz bir adım gerimizden
atsak öfkeyi içimizden
sen tam kapıdan çıkarken
herşeyi düşündüm ben
herşeyi düşündüm ben
her güzel anımda
yanımda gölgen
bitti sandığım da
yanılmışım ben
şehir arkamda
beni izlerken
gece karanlık üşüyorum
bilmiyorum dün gece
ben uyurken nerdeydin sen
ışıkları kapayın yokmuşum gibi ben
kapılara kilit vurun sabah erken
dost değil düşman derken
ışıkları kapayın bakmıyorum ki ben
ışıkları kapayın yokmuşum gibi ben
