kardeşimle merdivenleri çıkıp evimizin olduğu kata geldik. bir şeyler konuşup gülüyoruz ayakkabılarımızı filan çözüyoruz. karşı komşunun 4-5 yaşlarındaki oğlu çıktı.
çocuk: ç
ben: b
kardeşim: a
ç: gülmesenize!
b: aaa niye gülmeyelim?
ç: gülünmez!
a: ahahahahahaha
ç: gülme! çok kızarım size.
b: ama niye gülmeyelim ki, ayıp mı kötü bir şey mi?
ç: ayıp! hem babama gideceğim ben sizi söylerim babama. çok ayıp.
a: ahahaha
ç: ayıp dedim gülmesenize!
b: niye ayıp peki?
ç: çünkü... çünküüü..?! çünkü gülme fabrikası yok!!!
