Bu yaz yaşadığım hadise, yaza başlamadan önce kendime bu yazın çok verimli geçmesi gerektiğini kabul ettirmişim. Yaza başladık biraz tatil yapayım hevesi , daha sonra hangi üniversite, bölüm, meslek telaşı sardı ve ben bunları çözmeden ders çalışamayacağımı anladım ve bunları daha 17 yasında birinin alacağı kararlarla nasıl doğru bir şekilde çözeceğini de anlamış değilim. Neyse bu hedef belirleme telaşı bende depresyona ve panik atağa sebep olduktan sonra netten öğrendiğim depresyon çözüm yöntemleri ve panik atak hastalarının cam kenarlarında derin nefes alarak rahatladıkları bilgilerini edindikten sonra 3 4 hafta stresli geceler geçirip hayatın anlamını aramaya başlamaya başladım. Bir sınav bunlara sebep olabilir mi demiyor da değilim. Bu arada kendimde stresli durumlarda fışkıran bir zeka olduğunu anladım yoksa ben nerede bunca şeyi düşünecektim. Uzun bir süre netten yaptığım araştırmalar sonucunda iyi bir üniversite bölümü buldum tam bana göre, netten bu bölümden mezun olanların kişilik özeliklerine baktım gene tam benim gibi yumurta ağzına gelince faaliyete geçiyorlar. Derken peki mezun olunca nerede iş bulacağım ben , bulursam kalıcı olacak mıyım, yaptığım iş bana dünya turuna çıkabilecek parayı sağlayacak mı telaşı sararken sınava 7 ay kaldığını anladım ve dershanenin başlamasıyla stresim 2 ye katlandı. Tüm bunlara rağmen elime aldığım bir kitabı okuyama başlamamla birlikte, (bildiğiniz bir roman ) ders çalışmaya başladım . Daha sonradan tüm o araştırmaya çalıştığım şeylerin hayatımın geleceği için önemli şeylermiş gibi gelse de, o anlar aslında benim için bahaneler topluluğu olduğunu, sınav stresinin bende müthiş derecede haklı bahanelere sebebiyet verdiğini anladım .
Kısaca sınav stresi bahanelerim dir, bana göre.
