insan büyüdükçe hayalleri küçülür derlerdide inanmazdım,hatta birgün 16 yaşındayken dedimki hayır ben basketbolcu olcam dedim neden olmayayımki 2.lig genç kategorisinde 24 sayı ortalamasıyla oynuyorum,insanları coşturuyorum savaşıyorum vs bla bla bla...
onun için hep hayalim büyük bi basketbolcu olmaktı,hep onu hayalledim 18 yaşına geldim gene aynı devam ediyor hayat ama ilerleyen bişey yok,takım kapandı bi takım buldum sayı atıyorum ama hoca beğenmedi yaş 19 oldu,artık takım olayı tamamen bitti eve çekildim 30 u aşkın klübe cv mi yolladım yanıt yok hiçbirşey yok,annem geliyor eve faturayı yüzüme atıyor vs
aldım elime basketbol topunu,hayır ben basketbolcu olcam dedim,çıktım gittim şov yapıyorum sokaklarda...
eve geldim,hiçbir değişiklik yok,aynı fakir ortam annem ve ben sadece...
yaş şuan 23 ve çay ocağında iş arıyorum,hayalim ise şu dandik okulun bitmesi ve askere gidip gelmek...
