sanırım hayatta en değer verdiğim şeylerden biridir reçel. sevdiğimden çiçek aldığımda mutlu olurum belki ama süresi bitince sadece kurumuş ölmüş bişey kalıyor elinde. ama reçel yapmam için elinde bi poşet meyveyle gelse yada reçel yapılan bir çiçek alsa daha mutlu olurum. reçel sonsuzluk gibi çok değerli. küçüklüğümden beri annem reçel yaparken parmaklarımı tencereye bandırır yerdim kaçak göçek sıcaktan acırdı parmaklarım ama olsundu birde üstünde oluşan köpükleri toplar bir tabağa koyardı annem bende afiyetle parmaklaya parmaklaya yerdim. mis kokar hem ev yapımı reçel çocukluğumdur. babamın bana yeni aldığı eşofmanımı bile sırf reçel parmaklıycam diye ocakta yakmıştım ilk alındığı gün. mutluluktur reçel beni hep gülümsetir baklava desenli bez kaplanmış kavanozları:)
