hayatta en çok şunu öğrendim ki;
* kimseye yüreğini açmayacaksın. kimseyi sonuna kadar sevmeyeceksin.
* fedakarlık yapmayıp bencil olacaksın.
* hep gidecek gibi davranacaksın ki değerini anlasın.
* içinden geldiği gibi yaşamayacaksın. olması gerektiği kadar, olması gerektiği gibi.
* yalan söylemeyeceksin ama gerçekleri de söylemeyeceksin. nabza göre şerbet meselesi yani.
bunların hiç birine uymadım. uysaydım ben benliğimden çıkardım.
aldatıldım, kandırıldım, kullanıldım. en kötüsü de içimden sevgi, aşk, arkadaşlık gibi duygularımı aldılar. yerine kin, nefret ve öfke geldi.
insanlara güvenim kalmadı. her insana potansiyel aldatan yada potansiyel yalancı gözüyle bakıyorum.
son olarak;
bir insan girer hayatınıza size tüm güzellikleri yaşatacağına inanırsınız ama tüm dünyanızı yıkar gider. nerelerde neler yaşıyor bilemem ama şunu biliyorum ki ilahi adalet diye bir şey var.
