yeri her zaman farklı olan kişidir. görünce insanın bir an nutku tutulur. yaşadım oradan biliyorum. ilk okuldan beri* hala görsem tekrar aşık olabileceğim yegane kız.
arkadaşlarla sinemaya gitmiştik. sinemanın başlamasına yarım saat vardı. o arada yemek yerken aşık olduğum kızın en yakın arkadaşını gördüm. o an bile heyecanlandım, anladım ki o da burada çünkü onlar hep yan yanadır. aradan 5 dakika geçti. ben hala zorla gülmeye çalışıyorum onu düşünmemek için, bir yandan da etrafa bakıyorum belki görürüm umudu ile arkadaşla konuştuğum bir anda bir ses duydum. şakın ve sevinçli bir sesle adımı söyledi. arkadaşla konuşurken gülen suratım bir anda dondu. ayağa kalktım yanına gitmek için sanki denge kuramıyorum, başım dönüyor. öptü, kucakladı beni. ne yapıyorsun? falan dedi. iyiyim sen dedim, ama sanki o ses benden çıkmadı kendi sesimi tanıyamadım. titremede değil, heyecanda. boğazın düğümlenmesi kesinlikle buydu. o heyecanla bana nasıl olduğumu?, neler yaptığımı falan sordu. benim ise ona tek sorduğum nasılsın sorusu ve iyiyim cevabı oldu. görüşürüz dedim gitti, arkasından baktım belki filmlerde ki gibi dönüp o da bakar ama gerçekten filmlerde olurmuş bu olay dümdüz yürüdü hiç bakmadı arkasına. masaya oturdum tekrar. arkadaşlar 'neyin var bir şey oldu sanki ne oldu söyle o kız mı bir şey dedi' dediler. bende bir tuvalete gidip aynada kendime baktım gözlerim dolu değil ama sulanmış gibi olur ya o şekil. şuan 3 yıldır görmüyorum, eskisi gibi aklıma da gelmiyor o kadar hayalde kurmuyorum. yine görsem böyle olur mu? onu da bilmiyorum.
