yok abi öyle hikayelerimiz. amerikan filminde miyiz amına koyim!
o zamanlar öpüşmek başlı başına bi hikaye geliyor insana. hani "şöyle şöyle yaptım sonra böyle böyle öptüm"den ziyade, "öpüştüm ulan" oluyor hadise.
çocukluk işte. yine de varsa eğer hikayesi olanlar, gıpta ederim onlara. her şeyi sindirerek, farkında bi vaziyette yaşayan adamlara hastayımdır, azıcık kıskançlık eşliğinde.
