Ben kısa pantolonla dolaşırken, o 1973 dönemi Galatasaray takımının en önemli oyucularından biriydi...
Galatasaray 3 yıl şampiyonluklara koşarken, KURT hep ön plandaydı...
Uzun sakalları, onun sembolü gibiydi... Çok hayranı vardı...
Futbol hayatı bittiğinde kendine bambaşka bir ideoloji seçti... O'na göre futbolcuların sosyal hakkı yoktu ve sistem karşısında eziliyorlardı... Futbolcular sendikası kurulmalıydı dedi ve sistem onu hemen devre dışı bıraktı...
O yılların Türkiye'sinde bu sosyal girişimleri konuşmak komünist fikirler gibi algılanıyor ve hemen "vay, sana ne kardeşim, senin ne yapmak istediğin belli zaten" gibi suçlamalar ile karşı karşıya kalıyordunuz...
Oysa tek isteği vardı, erken yaşta sahalardan kopmak zorunda kalan kardeşlerini sendika organisazyonu ile hiç kimseye muhtaç kalmadan, para babası yöneticilerin insafına ve cüzdanlarına bırakmamak...
Hiç destek görmedi... Sonra kurduğu sendikayı yine kimse desteklemedi... Çok üzüldü, kalbinin derinliklerine attı yalnızlığını...
Ama o kurttu...
Onurunu, gururunu hiç bırakmadı ve yalnız başına, kalbinin durmasını bekledi...
Metin Kurt gibi cesur yürekler günümüzde halen var, ben onları tanıyorum... Fakat onlar da yalnızlar... Ama onurları, dimdik ayakta tutuyor onları...
