bir insanın kendini en çaresiz hissettiği anlardan en içi yakanıdır. kavga ederek ayrılmak, severek ayrılmaktan çok daha güzeldir, en azından içinizde bir şeyler kalmaz, sayıp söver; kırıp dökersiniz. onu lanetle anarsınız, ve en sonunda içinizde ince bir sızı olarak kalır. ama severek ayrıldığında bunların hepsini içinize atarsınız ve saatlerce ağlarsınız. yaptığınız hiç bir şeyden zevk alamazsınız, tam toparlandığınızı düşündüğünüz bir anda, çok alakasız bir şekilde aklınız size eski zamanlarınızı hatırlatır ve sadece daha çok ağlarsınız.
her aşk acısı gibi bu da unutulacaktır elbet ama en garip hissettireni de bu olacaktır.
