bir hikaye vardır; bu toprağı senden almaya geldim der biri, toprağı işleyen adama, adam da hayır bu toprak benim, babamdan miras der. peki ona kimden miras der öteki adam, beriki de ona da babasından kaldı der.ona kimden kaldı, ona kimden kaldı, babasından, babasında, bir kere daha sorar adam ona kimden kaldı diye, toprağı işleyen adam; onun babasıda başkasından savaşarak aldı bu toprağı der. toprağı almak isteyen adam da işte ben de öyle senden alacağım der.
işte böyle toprak sahibi olunur. başka şekilde değil.
ingilizler hindistana girdikleri zaman, burası bizim anavatanımız demişlerdi. hindliler de o zaman buyrun topraklarınızı demediler. ingilizler oraya silah zoruyla sahip oldular. anavatanımız söylencesi bu işin sadece propagandası idi. amerikalılar ırak girdiği zaman dillerinde yeni bir propoganda söylemi vardı. özgürlük getirmek için gitmişlerdi ıraka, fakat asıl gayeleri artık topraktan daha değerli olan petrolu ele geçirmekti. ele geçirdiler. şimdi kırıntısı, kemiği barzani ile bağdat arasında sert kavgalara sebep oluyor. emin olun o kırıntıların kırıntısını bile ne arap halkına ne de kürt halkına bırakacaklar.
bu toprakların ilk sahibi kiminmiş umrumda değil ama umarım son sahipleri sizler olursunuz.ama şu anda görüyorum ki türk halkı türkiyenin ne kadar sahibiyse kürtler de kürdistanın o kadar sahibi olacaklar. sizi vatan millet erbil martavallarıyla kandıracak birileri, buduna başkalarının sahip olduğu hayvanın kemilerinden arda kalan kırıntıları bile kürt halkına yar etmeyecekler.
