parçalanmış hayatına başka yüzleri, başka maskeleri yamalayıp, başkasının kollarını omuzlarına takıp, kanatlanmaya çalıştığı, yeri geldiğinde ödünç aldığı duran kalbimizin yerine atması için bir kalp mı takmamız gerek her seferinde?
vazgeçmemiştir, vazgeçemeyecektir, yarım yamalak, kırık dökük yaşadığı hayattan.
canı acısa da belki.
tamamlanmaya çalışmıştır, aynadaki yeni suretiyle... tutmaya çalışmıştır o takma ellerle... yaşamaya çalışmıştır başkasının yüreğiyle. beceriksizce...
aslını kaybetmiştir sahte hayatlarda... gerçeğine döndüğünde elleri yok, kalbi yok, hiç bir şeyi yok...
ve sonrasında özüne dönmüştür, kimse için değişmemesi gerektiği gerçeğini öğrenmiştir kimbilir.
