bizler onu şarkılarıyla büyüdük. şimdikiler gibi eline mikrofon tutuşturulup bir küp boyanın içine sokulup "hadi bize şarkı söyle ünlü ol" türünden çocuklar değildi onun "adam olacak çocukları". ölmüş bir insanın ardından atıp tutmakta densizliktir kanımca.
