sistemlerin gelişimini sağlayan çelişkiler zahiren tüketen bitiren görünür insanlara. bu izlenimdir. kapitalizm, insanlık tarihi bağlamında en devingen ve üretken ekonomik biçimdir. kendisi gelişimini sağladığı, en mükemmel haline ulaştığı an evladını sosyalist biçimi doğuracaktır. kapitalizmin yıkıldığı-yıkılacağı söylemi politiktir. her sistem kendi sonrasını kaçınılmaz olarak tarihe-insanlığa taşır. bir sistem tarih sahnesini terk ederken, çelişkinin olgunlaşması bağlamında krizli görüntü aksettirir. dünya ekonomisinin ülkeler boyutundan dünyalaşmaya evrimleşmesi, sosyalist biçimin doğum işaretleridir. üretimin tek ülkeden çok ülkeye sıçraması, tarihin tanıklık ettiği yeni bir iş bölümüdür. bu iş bölümü ki tarihin ulus bağlamında kıskançlıkla koruduğu sınırların gevşemesinin, sönümlenmesinin eskizleridir.
bu genel tespit, iç gelişim, kimi konaklarda erken görüntülerin ortaya çıkmasını yadsımaz. ama bu erken oluşumlar kapitalizmin yıkıldığını değil, azami gelişmeye doğru gelişiminin işaretleridir.
denilebilir ki aslında izlenim olarak algılanan bir tüketiş varsa o da sistemin kendini geliştirirken aslında tüketmesidir.
