asla unutulmayacak anılardır. unutmadım...unutamam..neyse sadede gelelim.
sınıfımız çok kalabalık olduğu için ( 2. sınıfların yarısından çoğu bu dersten kaldığı için bizim sınıf 150 kişi olmuştu) sınıfı bölmüşlerdi. biz birinci sınıflardan da 7-8 kişi alıp bu kalan 2. sınıflarla toplaştırıp bir sınıf oluşturmuşlardı.bu hafta ders yok haftaya başlayacak dersler deyip de göndermişlerdi bizi. devlet yurdunda kalıyordum, derse geç kalırım korkusuyla (ders 09.30 da) dolmuşa bineyim dedim. dolmuşlar da tam kyk nın önünden kalkıyor. bindim, okul içi -hey gidi o zamanlar- 50 kr. verdim kaptana "sosyal bilimlerde ineceğim" dedim, amca da tamam, dedi. ben taktım kulaklığı,sanıyorum adam geçecek oradan. ulan ben dinledikçe dinliyorum şarkı. bir değil iki değil, bir sürü oldu şarkılar. sonra bir baktım herkes indi dolmuştan, amca bana baktı, son durak, dedi. ben şok oldum tabi! "e kaptan sosyal bilimler dediydim ama", deyince adamın gözler büyüdü "yavrum sen niye daha önce demedin ki bana indireydim, şimdi biz küçük sanayi'ye geldik, bu küçük sanayi arabası sosyal bilimlerden geçmez.sen görükle arabasına binseydin ya", dedi. ulan ben hazırlığı terminalin orada okumuşum, görükle-neyin nerden bileyim o zaman. kampüsten haberim yok. hem küçük sanayi neresi yav, derken amca acıdı halime. dur ben seni yetiştireceğim bak şimdi dedi. saatte dokuz buçuk ama. yola girdi amca, ama talihe bak trafik tıkandı, "dur ben ataevlerden dolaşayım şimdi bak yetişirsin", dedi. ben okula gittiğimde saat 10.30'du. tam geldim , hoca sınıftan çıktı. ardından da öğrenciler. çok güzeldi bu ilk ders. tüm nilüfer'i öğrenmiştim. iyi gezdik amcayla.
