kadınların dost olamamasına ilişkin nietzsche'nin sözünü hatırlayalım öncelikle: "kadın henüz yatkın değildir dostluğa: kadın hâlâ kedidir, kuştur ya da olsa olsa inektir."
ve evet, gayet de fazla olan kıskançlıktır. nasıl ki erkekler, genlerden ve içgüdülerden gelen derin psikolojilerine uyarak, kadın sikmek ve pompa arzusuyla yanıp tutuşuyorlarsa kadınlar da doğru erkeğin kendilerinin olması için bir çaba içindedirler, bunun sosyoekonomik boyutla falan bir ilgis yok.
buna binaen; kadınlar mesela, yolda yürürlerken karşıdan gelen kadını baştan aşağı öyle bir süzerler ki 3 saniye süzdükleri kadını ertesi gün sorsanız ayakkabısının rengini hatırlayabilir. ya da topuk uzunluğunu. alıcı gözle bakmak veya algıda seçicilik budur işte tam olarak.
veya; bir kadın başka bir kadını fotoğrafta gördüğü zaman, direkt şöyle bir tepki verir: "bluzu güzelmiş.". aga o fotoğraf onun için mi, diyemezsiniz, genler farklı aga, yapacak bir şey yok. onlar erkeklere muhtaç, erkekler de onlara. bu kadar.
