gerçek bir galatasaraylı için takımından utanmak, ancak bir espri olabilir.
galatasaraylılık bir ruhtur.
yaklaşık 20 yıldır kendimi bir parçası hissettiğim takımım beni hiç utandırmadı. sadece gurur duydum takımımla, hala da duyuyorum.
gerçek bir galatasaraylı'nın takımından utanacağına inanmıyorum. çünkü gözümün önüne souness geliyor, mondi geliyor, pope geliyor, hagi geliyor, prekazi geliyor, lucescu geliyor. elin profesyonelleri bile bir süreliğine çalıştıkları bu takımı bu kadar sahiplendiyse, nasıl olur da bir galatasaraylı takımından utanır? burdan başkalarının iğrençliklerine değinmeyeceğim.
onlar, şampiyonluklarının tadını çıkaracaklarına hala takımıma sataşıyorlar. sanki diğer 16 takımın değil... sıralamada bizim önümüzde olsunlar yeter. utanmıyorum, gülüyorum.*
