zamanın acımasızlığıdır. keyifli bir gününüzde eskiden yaşanmış yerlere şöyle bir bakayım diye yola çıkılır.
doğduğunuz ev, mahalle, cocukluk arkadaşları görülmek istenir.
ev yerli yerindedir ama, mahalle o mahalle olmaktan çıkmıştır. eskiden bahçe ve bina oranı mükemmel olan yapıların yerine sıfır bahçe %100 ev tarzı binalar yükselmiştir. bir de sanki inadına öyle bir yapılar dikilmiştir ki, ne imar dikkate alınmıştır ne de insan psikolojisi. yani 8 er katlı binaların arasında sadece 4-5 metre bir boşluk vardır. nefes almak bile imkansızdır.
halbuki o günleri az da olsa düşünmek kişiye anlık bir rahatlık sağlamaktadır. fakat gerçekte artık böyle bir yer olmadığını görmek insanı hüzünlendirmektedir.
insanlar da öyledir.hayat onları eski hallerinden uzaklaştırmış, daha bencil yapmıştır. sanki sevgiyi unutmuş gibidirler.
bencillik dedim de, bu başlığı açan dallama da aynı hataya düşmüştür. ne bekliyordu ki, onun güzel anıları var diye, insanlar ranttan, zenginlikten vaz mı geçeceklerdi.
kimbilir o da kimlerin anılarının üzerine, neler inşa etmiştir. hangi anıları yok etmiştir.
