efendim annemin mensup olduğu ırktır.
köyümüz gemlik küçük kumlanın 7 km üstündeki haydariye köyüdür. Türk Rus savaşından sonra bu bölgeye yerleştikleri bilinir.
Köyde 2 nesil öncesine kadar herkes gürcüce biliyordu. Biz ve bizim çocuklarımızla birlikte dil kaybolmaya başladı.
Köyde gürcüce bilen herkes birbirleriyle gürcüce konuşurdu.
Öyleki ben yaz tatillerinde gittiğimde birinci ayın sonunda ne konuştuklarını anlar duruma geliyordum.
Genelde sol görüşlü olurlar.
Erkeklerin dedem hariç çok çalışkan olduklarını söylemek mümkün değil.
Yalnızca yazları dağdan odun keserlerdi. Çok ağır bir iştir. Kazandıkları paraları da kumlada gemlikte sazda barda pavyonda karılarla yerlerdi. Hep düşünmüşümdür insan bu kadar zor kazandığı parayı bu kadar kolay nasıl harcar diye.
Erkekler tarımı ve hayvancılığı sevmez. Tarlaya ve ahıra girdikleri pek az görülür. Bu işleri genelde kadınlar yapardı.
Babamın bursa yerlisi bir manav olduğunu düşünürsek ben kendimi bu ırka daha yakın hissederdim.
Güzel günlerdi.
Son olarak rahmetli dedemin ananeme kızdığı zaman söylediği gürcüce bir kesitle bitiriyorum entryimi;
şimişbi tarkşi *
