çok kötü şeyler yaptım eski sevgililerime. neredeyse hepsini aldattım. seviyormuş gibi hissettirip 2 hafta sonra ayrıldığım çok oldu. ama sonra birisi geldi... tabi gitmesi de bir oldu. ilk defa birisi gitti hayatımdan. o zaman dedim ki ulan ben naptım? tabi kendi yaptıkları geliyor insanın aklına. bir şey yapmama gerek yok dedim. sadece gitmek istedi o kadar. altını çok sorgulamadım. sorgulasam daha kötü şeylerin yüzüme vuracağından korktum. tek pişmanlığım gitme dememek oldu. tabi çocukça bir gururdu benimki. gidiyorum diyene kal, gitme diyemezdim. şimdiki ben olsa gitme derdim. kal ki mutlu olalım. kal ki yıllardır içimde tuttuğum, kimseye veremediğim sevgimi verebileyim sana. sonraları dön dedim demesine. ama nafile. en kötüsü de ayrıldıktan sonraki 1 yıl onunla sürekli aynı ortamdaydım. o hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ediyordu. bense onu her gördüğümde içimde bir şeylerin koptuğunu hissediyordum. onun gülüşünü izledim hep. gülüşünü unutamam zaten sözlük. o hep olacak. başkasının gözlerinde arıyorum onu. bulamayacağımı bile bile...
