hayatıma girişinle herşey değişti diyorum ya;
Kendimin farkına vardım.
Senin üzerine seninle bir hayat planlıyorum artık.
Yalnız olmadığımı düşünmeye başladım, sen vardın..
En kötü anımda elinin değdiği bir kağıt parçası bile beni kahkahalara boğmaya yetiyor..
Sesini duyduğuma ömrümden ömür gidiyor..
Ama gözlerime bakarak konuşuyorsan, hele bir de gülümsüyorsan hayat katıyorsun aciz bedenime, yeniden doğuyorum.
Sevdiğin bir tınıyı duyunca içim ürperiyor.
Dokunduğun her uzvum seni sayıklıyor..
Bütün bunlar 2-3 haftada oldu..
Elin elime değince yüreğimi ellerine koymak istedim. Senin için nasıl çırpındığını gör diye..
Soluduğun havayı solumak hoşuma gidiyor mesela.
Giderken arkana bakışını seviyorum, ama ayrılığı da hatırlatıyor, gelecekteki gidişleri..
Seni ilk gördüğüm andan beri içimde birşeyler kıpırdıyor, nedenini bilmiyorum, tarif edemiyorum..
Anladığını sanıyorum..
Hala benimlesin, Sen benim "ilk"imsin. Ve hep son kalmalısın yanımda.
Bırakıp gitmenden korkuyorum. Anıları hatıraları, hayallerimizi, bizi, beni...
Gitme.. KAl..
Eğer gidersen arafta kalırım. Beni kimsesizlere bırakma. Sensizlere koma beni.
Seninle gülerken bunlardan korkuyorum. Geceleri daha kavuşamadan ayrılığımıza ağlıyorum.
Ama mutluyum.. Seni görünce içimden gülmek, kahkahalar atmak geliyor. Herkes bilsin istiyorum sonra "biz"i, herkes..
Bencilliğimden işte, aldırma, sonra sadece bende kalmanı istiyorum.. Sonsuzluk var ya (!).. "Umut"umuz var ya.. HAni hep seveceksin ya.. Güveneceğim sana.
En büyük sırrımı saklıyorum işte. Sen de bilme. Ama her zamanki son ile bitiyor tüm kalbim, yazılarım, aşkım..
Seni seviyorum..
