heder olmuş günleriniz vardır. bakarsınız resimlere; gözleriniz buğulanır, ne çok insan eksilmiş hayatınızdan, ne çok tükenmiş hayatlar... şehrin ışıklarına baktığınızda aklınıza gelir; ışıkları yanan evlerin de hüzünleri çok mu benim gibi? hissediyorlar mıdır eski bayramların coşkusunu neşesini diye düşünürsünüz.
garip bir hüzün, tuhaf bir burukluk... ve dersiniz ki; ne çok battı güneşim; her defasında daha aydınlık doğacağını umut ederek ama... benim bayramlarım biteli ne çok oldu...
