Evrensel insan hakları beyannamesi'nin buluşmalar bölümünü okumuş herkes bilir ki ilk randevuya mutlaka çiçekle gitmek gereklidir. Bunun basit bir erkek hilesi olduğunu bile bile kadınlar da bunu yer. Mutlu falan oluyorlar. Ben ise heyecandan olsa gerek bu detayı atlamışım. Tüm anarşikler gibi montrö olsun, lozan olsun, kyoto sözleşmesı olsun hiçbirini kabul etmediğim için bu buluşmalar yasasını da sallamıyorum. Anarşizmin cinsel çekiciliğini bile hesaplayan beynim mecidiyeköy çingenelerinin sattığı karanfillerden almayı düşünmemişmiş.
Neyse efenim beşiktaş rıhtımında buluştuk. Rıhtımda buluşmak da attila ilhan şiirlerinden kalma bir ayrıntıdır. Rıhtım mı kaldı lan allasen. Motorbotla gezicez sanki. Hallahalla..
O zamanlar kur aşamasında olan eski sevgilim son derece manyak bir kızdı. Şimdi kötü reklam yapıp kâr marjını düşürmek istemiyorum. Henüz ıhlamurderede başladı çiçekle ilgili laf sokmaya. Yok efendim çok tatlıymışım, yok kollarım çok kalınmış, yok şöyle yok böyle, yok lan işte yok yok.. Çiçekten başka bir şey demiyordu. Çiçek tutmazsa ölecek hastasıydı sanırım.
Kısık gözlerle ufka bakan ben ise yine kısık ses ve son derece karizmatik bir şekilde "dur hacı bir dakika" dedim. Koşarak gidip kenarda ekili çiçeklerden bir kaç dal koparıp geldim..
+ al ortağım
- manyaksın yemin ediyorum, çabuk gidelim burdan çabuk..
+ e çiçeg?!
- Ver hadi ver..
işte bu kız benimle üç yıl çıktı. Manyak diyorum da boşa mı diyorum ben..
