aramızda imkansızlıklar
göreceli algılar gibi
bir iskemleye kurulu tavla başı sohbetleri
belki medeniyetsiz bir bedevi
sonra halden anlamaz bir kadın misali
cebire kafası basmayan bir talebe gibi
işte bu uzak görüyorum kendime seni
anlıyorsun değil mi?
işte insan sevince anatomisini deşiyor matemin
sonra sen, ışığa vuran gölgelerin
bir bakışların belirgin
bir de ellerin...
insanlığıma tüküresim geliyor
ardından geldiğim günleri düşününce
kimsem yok...
çaresiz, saçlarını örtüyorum üzerime üşüyünce...
anlıyorsun değil mi?
