sene 87, yer ist avcılar. bayramlardan bir bayram.. namazı kılmışız, kahvaltılarımızı yapıp evdekilerle bayramlaştıktan sonra sokağa fırlamışız elimizde poşetlerle.
o sokak senin bu apartman benim dolaşıyoruz, poşetlerde şekerler artıyor ama cepte para yok henüz. bir dairenin kapısını çalıyoruz üç arkadaşız. bir hayli bekledikten sonra kapı açılıyor ve karşımızda ekşici bir adam.
ekşi sözlük yok o zaman tabii ama olsaydı bu adam kesinlikle orada yazıyor olurdu. içeriden alkol, sigara, taşak, çorap kokusu filan gibi bir koku yükseliyor. eleman uykulu. "bayramın kutlu olsun ağbi" diyoruz. gözlerini oğuşturuyor ve "sağ olun çocuklar sizin de." diyor ve beklememizi söyleyip içeri dalıyor.
az sonra gelip hepimizin avucuna o zaman bizi epey mutlu eden - bugünkü 5 veya 10 lira diyelim- bir meblağ bırakıyor.
