erkenden kalkarsınız sabah ya da adam akıllı uyursunuz gündüz, gece çıkacaksanız yola. formanızı giyer, atkınızı takar, en rahatından spor ayakkabınızı geçirirsiniz ayağınıza. inersiniz şehrinizin caddelerine sonra. buluşursunuz orda yıllardır omuz omuza verdiğiniz, vermeyede devam edeceğiniz tribün yoldaşlarınızla.
şehrinizin, otobüsün kalkacağı noktaya yakın sotelerinde devirirsiniz ilk biralarınızı. ilk bestelerde orda girilir yavaştan. ufak ufak geçersiniz otobüsün yanına doğru. şehrin farklı sotelerinden, caddelerinden gelen sizler gibi aynı armanın peşinde dostlarınızı görürsünüz, tanımasanızda selamlaşırsınız.
nevaleleri, piizleri tamamlayıp geçersiniz otobüse. gidenler bilir, zamanında kalkan otobüse deplasman otobüsü denmez. illaki geç kalkılır, çabuk mola verilip çok oyalanılır. serzenişe geçersiniz hafiften, " hadi be amına koyim, istanbul'u* bulucaz daha ibneler, oyalanmayın:)..."
yola tam anlamıyla çıktığınızda zulalar patlatılır, sevdanıza haykırdığınız bestelerle havaya kalkar şişeler. kimler nasibini almaz deplasman otobüsü bestelerinden, rakip takımlar, eski sevgililer, hatta kaptan bile..
"sen ne biçim kaptannsııın,
üçten beşee takmazsııın,
herkes bizi solluyor, oo oo,
sen sikine takmazsıınn..."
besteden yorgun düşünce, aranızda konuşmaya başlarsınız ince ince. en çok konuşulanların başında eski mevzular gelir. "ulan iki yıl önce gittik oraya, çıkamadı karşımıza ibneler, anca konuşurlar...."
rakip şehre girince, aranızda kötüyse hepten tilkiye bağlarsınız. taşlarlar mı diye camı, taşlarlarsa inelim diye kapıyı kesersiniz paso. otobüsün içindekilerle dayanışmanız, bütün dünyaya göğüs gerebilecekmiş gibi hissettirir sizi.
maç sonrası, maçın sonucuna göre değişiklik gösterir otobüs güruhunun psikolojisi. kazandıysanız sizden iyisi yoktur, dönüş yolunun nasıl geçtiğini anlamazsınız.
kaybettiyseniz sıçtık dersiniz otobüse daha binmeden, yol büyür gözünüzde, nerden geldik bi maç için buralara düşünceleri geçer kafanızdan. kimsenin ağzını bıçak açmaz çok gerekli konuşmalar haricinde. şehrinizi zar zor bulup indiğinizde vedalaşırsınız dostlarla, geçersiniz evinize.
ama her şartta değişmeyen şeyler vardır. maç skoru, takımın oyunu, tribününüz falan psikolojinizi etkilesede, deplasman otobüsü bağımlılık haline gelir bi noktadan sonra. ne olursa olsun kafanızı dağıtmışsınızdır ve otobüsteki makaralar, ortam, dostlarınızla muhabbetleriniz sarar sizi, deplasman haftalarında acayip çeker kendine yine.
bu anlattılarımı anlamsız bulanlar, abartı bulanlar falan olacaktır. saygı duyarım onlarada, ama bu keyfi alamadıkları içinde üzülürüm bi yandan.
dediğim gibi candır deplasman otobüsü, vazgeçilmez olur bi süre sonra..
