şimdi efendiler, ben mütevazı bir hayat süren, okuluna giden, nişan ve evlilik arefesinde bocalayan, kitap okuyan, araştıran, kendince üreten bir müslümanım. bilgi düzeyim, kültürel donanımım ve ilmi birikimim hakkında tevazu göstersem kimse inanmaz tevazumdaki samimiyete. o derece yani... bölümlerim slavistik ve şarkiyat. lan ben bu kadar okuyorum, birçok insanın bilmediği konular, topluluklar ve diyarlar hakkında malumatım var ama ben bile arakanı malum olaylar öncesinde duymamıştım. (evet, ben bile.)
hadi başka diyarlar neyse, arakan konusunda 'unuttuğumuz kardeşlerimizin memleketi, arakanı bile bilmiyorsunuz' bla bla vadi vadi lak lak bidi bidi gibi söylemler, yok efendim üzerinde durmadığımız ve ses çıkarmadığımız katliamların olduğu yer demeler samimiyetten ve konuyu içselleştirmiş olmaktan uzaktır. ulan düdük, bu olay olmasa sanki sen arakanı merak edip araştıracaktın. sanki dünyada nerede müslüman var, nerede mazlum var diye bir kez olsun sordun kendine. gelmiş buraya arabesk düşünce'nin getirdiği vıcıklıkla caka satıyorsun. yani efendiler, bırakın bu 'ay çok üzüldüüük' laflarını. yarın unutacağız. bu da anormal veya gayri insani değil, çünkü arakan bize hem coğrafi hem kültürel olarak çok uzak. haydi hayırlı traşlar...
