En yakin arkadasimdan nefret ediyorum. Cok fazla, ileri derecede yuzsuz. Ve o da benden nefret edip yuzume guluyor. Allahim iyi ki universite baslayacak da ikimiz de yalan soyleyip rol yapmaktan kurtulacagiz. Ama cok uzuluyorum sozluk. Cunku nefreti o olusturdu, sevgimin yerini nefret aldi. Ben boyle olmasini ister miydim ki?
