bazı anlar vardır, insanı istemsizce gözyaşlarına boğdurur, sevdiğiniz bir yakınınızın ölüm haberi, tuttuğunuz takımın kupa başarısı, çocuk sahibi olmak gibi. kontrolsüzce ve ani olarak gelişir bu gözyaşı olayı. bu cümle de bende bu etkiyi yaratıyor işte, ilk duyduğumda 13 yaşındaydım, şu an 26 yaşındayım ve hala o cümleyi kendi kafamın içinde seslendirince dahi elim ayağım birbirine dolanıyor, gözlerim yaşarıyor. o acıları tekrar yaşıyorum sanki her defasında.
