doğanın kendilerine verdiği "dişi kuş görevini" en iyi şekilde yerine getirmektir. en kolay gözlemleyebildiğimiz canlı olan kuşların davranışlarına bakarak "dişi kuş" tabiri ile betimlenen bu davranışlar, hemen hemen bütün canlıların dişilerinde ve tabi ki insanoğlunun dişisinin genlerinde de bulunmaktadır. bu işler; bir yuva kurulması, kutulan bu yuvada belli kurallar çerçevesinde düzeninin sağlanması ve özellikle dünyaya getirilen yavruların hayata hazırlanması olarak özetlenebilir.
ancak insanoğlunun bir kusuru vardır. bu kusur; akıl, zeka, yani beyinsel fonksiyonlarının diğer canlılardan farklı çalışmaya başlamasıdır. işte bu kusur nedeniyle ki insanoğlu, kuşlardan ve diğer canlılardan farklı olarak, zamanla doğanın kurallarına karşı kendi kurallarını geliştirme çabası içine girmiştir. doğaya ya da başka bir deyişle, tanrı'nın kurduğu oyunun kurallarına karşı yeni kurallar getirmeye çalışan insanoğlu bunda ne kadar başarılı olur bilinmez.
ancak görünen şey şudur; ilerleyen bir hastalık gibi her geçen nesilde daha da büyüyen beyinsel kapasitesi insanoğlunun sonunu da getirmektedir. yuvasındaki dişi kuş görevlerini unutup ya da ikinci plana atıp yiyecek bulmak amacıyla ormana açılan dişi insanın yetiştirdiği sevgiden yoksun dişi kuşlar, sevgi ve şevkatten yoksun diğer dişi kuşlara annelik yapmakta, bu süreç ivme kazanarak devam etmektedir. toplumun hatta yaşamın temeli olan aile ya da yuva kavramının dejenerasyona uğraması demek aslında herkes için mutsuzluk demektir.
