paralel kesmeler (böyle bir tanımlama var mı bilmiyorum) sayesinde beğenimi kazanmış nicolas roeg filmi. beyaz kadının çıplaklığına odaklanan gözlerin, bir saniye sonra çıplak aborijin kadınından gözlerini kaçırması gibi ya da aborjinin hayatını ikame etme adına öldürdüğü hayvanı parçalara ayırırken ilkel olarak adlandırılmasına rağmen beyaz insanın kasaptaki modern (!) et kesme görüntülerine geçişi gibi hoş detaylara sahip. hele son sahnede hanım kızımızın yüzündeki pişmanlık ifadesi bir nevi ilkel hayata övgü değerinde.
