baze insana "keşke görmeseydim" dedirten durumdur.
şöyle ki: çocukluğunuzda o arkadaşınızın psikolojik manyak olduğunu düşünmüşsünüzdür ve yıllardır görüşmüyorsunuzdur. birgün aniden karşılaşırsınız ve bir yerlerde çay içmeye karar verirsiniz.
arkadaşınız hiç değişmemiştir.
ben: e nasılsın??
o: hüzünlü yalnızlığımın kahredici sessizliğinde, hayatın karşıma çıkardığı karanlık girdaplarda boğuluyorum.
ben: hııı...
o:sen nasılsın? acımasız hayat ve bu zalim düzen, seni hangi tufanlarda, hangi rüzgarlarla, yaşamın sert iniş çıkışlarında yalnız başına bıraktı bunca zaman?
ben: valla bende nasıl olsun iyim işte, iş güç uğraş...
o: iyiyim demek asil bir yalandır. bizler iyi değiliz hepimiz kötüyüz. sen, ben, şu masada oturan genç hanım, birazdan sigara içmek için dışarıya çıkacak olan karşı masada ki adam.. hepimiz kötüyüz. bizler iyiyiz diye yalan söyleyenleriz.
ben: tühhhh yaaa. unuttum, bi işim vardı onu halletmem gerek. sen bana numaranı ver ben seni sonra ararım.
o:iş iş iş... bizi bizden eden işler... güle güle hayatın dünyaya savurduğu iyi insan.
