- aslında yarattığımız bu paradoksların içinde kaybolurken attığımız çığlıkların kimse tarafından duyulmaması ve ruhumuzun her daim açık kalan yaralarına akıtılan gözyaşlarımızın oluşturduğu sahipsiz, yıkık dökük benlikler kendi cehennemimizi oluşturuyor. ateş dediğimiz vicdan azabımız ve yanmak dediğimiz kurumuş göz pınarlarımızda kalan tuzun içimizde kalan aşk acısının sıcaklığından dolayı yarattığı dayanılmaz acıdır. değil mi zebani bey.
