baba yavaş yavaş oğlunun da bir şeyleri bildiğini, kendinin açıklarının ortaya çıkmaya başladığını anladığında geçimsizlik had safhaya varır. her zaman olan geçimsizlik eskiden size çok da fazla dokunmazken atık isyan ettirmeye başlar. baba haksız olduğunu anlamaya başlar ama belli etmez otoritesini kaybetme endişesiyle. sanar ki bu yanlışını kabul eder, oğlunu ''adam yerine koymaya başladığında'' eskiden dikte ettirdiklerini geri almış olacaktır. halbuki çocuk bu ayırımı yapabilecek olgunluğa erişmişse sıkıntı yoktur; hatta babaya olan saygısı daha da artacaktır. işte bu farkına varma sürecinden sonra baba-oğul ilişkisi büyük oranda kopar. en ufak fikir tartışmalarında bile bir yolunu bulur cahilliğinizi yüzünüze vurur, duymazdan gelir, dinlememeye başlar, kestirip atar. ve yalnızlaşırsınız. baba fikrini almadan adımlar atarsınız ve eğer yanlış yaparsanız bedelini ağır ödersiniz. baba kefil değildir, habersizdir. en kötüsü de baba sıkışınca bireye ''liseli ergen'' muamelesi yapar. bunun çözümü var mıdır? büyüklerin dediği gibi: baba olunca anlaşılır. evet yine aynı senaryo. siz? hala mücadele.
